NIS2: meer security voor de EU en voor bedrijven

Wat is de NIS2-richtlijn?

De NIS2-richtlijn, of de Network and Information Systems Directive 2, is een reeks regelgevingen en richtlijnen die werd ingevoerd door de Europese Unie om de cybersecurity binnen de lidstaten te versterken. Deze richtlijn bouwt voort op de oorspronkelijke NIS(-1)-richtlijn. Deze richtlijn werd van kracht in 2016 en werd vervolgens omgezet in een nationale wetgeving in België via de NIS-wet van 7 april 2019.

Waarom werd de NIS2-richtlijn ingevoerd?

De oorspronkelijke NIS-richtlijn werd reeds in 2016 aangenomen, maar het snelle tempo van digitale veranderingen en de voortdurende evolutie van cyberdreigingen hebben geleid tot de noodzaak om de wetgeving te herzien en aan te passen.

1. Toenemende cyberdreigingen: cyberaanvallen worden steeds geavanceerder en vormen een ernstige bedreiging voor zowel overheden als bedrijven. NIS2 is bedoeld om deze dreigingen beter het hoofd te bieden.
2. Bescherming van essentiële sectoren: NIS2 legt de nadruk op de bescherming van kritieke en essentiële sectoren zoals energie, vervoer, financiën en gezondheidszorg. Sectoren waar cyberaanvallen ernstige gevolgen kunnen hebben.
3. Internationale samenwerking: de wetgeving bevordert samenwerking tussen EU-lidstaten om te zorgen voor een gecoördineerde reactie op cyberincidenten, net te meer omdat veel cyberaanvallen grensoverschrijdend zijn.

In welke sectoren is de NIS2-richtlijn van toepassing?

De NIS2-richtlijn is van toepassing op specifieke sectoren die als essentieel beschouwd worden, zoals Energie, Vervoer, Gezondheidszorg, Financiën, Digitale Infrastructuur en de Openbare sectoren.

Wat zijn de gevolgen voor bedrijven binnen de EU?

1. Verhoogde verantwoordelijkheid voor cybersecurity: Bedrijven worden verplicht om maatregelen te nemen om de beveiliging van hun netwerken en informatiesystemen te versterken. Ze moeten risicobeoordelingen uitvoeren en passende beveiligingsmaatregelen implementeren om cyberdreigingen te voorkomen en te beperken.
2. Meldingsplicht voor cyberincidenten: Onder de NIS2-richtlijn zijn bedrijven verplicht om ernstige cyberincidenten te melden aan de nationale autoriteiten. Dit omvat het melden van inbreuken op de beveiliging die aanzienlijke gevolgen kunnen hebben voor de continuïteit van essentiële diensten.
3. Striktere nalevingsvereisten: NIS2 legt specifieke nalevingsvereisten op, waaronder de implementatie van technische en organisatorische maatregelen om de risico's te verminderen, het waarborgen van de beveiliging van netwerk- en informatiesystemen, en het voldoen aan normen en best practices voor cybersecurity.
4. Boetes voor niet-naleving: Bedrijven die niet voldoen aan de NIS2-richtlijn kunnen aanzienlijke boetes opgelegd krijgen. Deze boetes kunnen variëren afhankelijk van de aard van de overtreding en de ernst van het incident.
5. Samenwerking met nationale autoriteiten: Bedrijven moeten samenwerken met nationale autoriteiten en hen voorzien van de nodige informatie bij incidenten. Dit omvat het verstrekken van gegevens over de aard en omvang van het incident, evenals de genomen herstelmaatregelen.
6. Versterkte bescherming van kritieke infrastructuur: Voor bedrijven die als onderdeel van kritieke infrastructuur worden beschouwd, zijn er bijzonder strikte beveiligingsnormen en meldingsverplichtingen. Deze organisaties moeten ervoor zorgen dat hun infrastructuur robuust en veerkrachtig is tegen cyberaanvallen.
7. Internationale samenwerking: NIS2 moedigt ook de samenwerking tussen EU-lidstaten aan om grensoverschrijdende cyberincidenten aan te pakken, omdat veel cyberdreigingen geen grenzen kennen.

Het is van vitaal belang dat bedrijven binnen de EU zich bewust zijn van de NIS2-richtlijn en de specifieke eisen die voor hun sector gelden. Ze moeten proactief stappen ondernemen om aan de vereisten te voldoen, hun cybersecurity te verbeteren en incidenten adequaat te melden. Dit draagt niet alleen bij aan de veiligheid van de digitale infrastructuur van de EU, maar beschermt ook de bedrijfscontinuïteit en reputatie van individuele organisaties.